یک آشپزخانه که به شکلی عجیب آشپزخانه‌های خیابانی هندوستان را برایمان تداعی می‌کند! روغن سوخته، سیب‌زمینی‌هایی که آنقدر داخل آب مانده‌اند، فاسد شده‌اند. سبزی فاسدی که آبش راه افتاده و در داخل سالادی که در طبقه زیرین یخچال قرار دارد چکه می‌کند، سیخ‌هایی که مدت‌هاست شسته نشده و کپک‌زده و سوسک‌هایی که در میان ابزار و ظرف و ظروف و سکو‌های آشپزخانه در حال تردد هستند. اینجا، اما یک آشپزخانه زیرزمینی یا خیابانی در بخش‌های فقیر‌نشین کشوری مانند هندوستان نیست؛ اینجا آشپزخانه یک بیمارستان در قلب تهران است! جایی که قرار است برای بیمارانی که با درد و رنج بیماری دست و پنجه نرم می‌کنند، غذا پخته شود و این غذا قوت جانشان شود، اما با این اوضاع و احوال بدیهی است بیماران این بیمارستان نه فقط شفا پیدا نمی‌کنند که با خوردن چنین غذا‌هایی درد‌ها و بیماری‌های تازه‌ای هم به جانشان می‌نشیند. این فیلم کوتاهی که در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی بازتاب یافته و دست به دست می‌شود، فقط چند قاب از بازدید چند ساعته بازرسان سازمان بازرسی از آشپزخانه یک بیمارستان دانشگاهی در تهران است!
این در حالی است که تغدیه بیماران در بیمارستان یکی از مهم‌ترین موضوعاتی است که در روند بهبودی بیمار تأثیر مستقیم دارد. به همین خاطر هم لازم است در بیمارستان‌ها از حضور متخصص تغذیه کمک بگیرند و ناگفته پیداست بهداشت آشپزخانه یک بیمارستان از چه درجه اهمیتی برخوردار است. با وجود این، اما انگار این ماجرا از سوی وزارت بهداشت چندان هم جدی گرفته نمی‌شود. آنچه در این فیلم از وضعیت آشپزخانه یک بیمارستان دانشگاهی به تصویر کشیده شده حکایت از آن دارد که کارکنان و مسئولان این بیمارستان مدت‌های مدیدی است که از آشپزخانه بیمارستان بازدید نداشته‌اند و مسئولان این بخش از بیمارستان با خیال راحت هر تخلفی را که دلشان خواسته انجام داده و با جان و سلامت بیماران بازی کرده‌اند.
وجود سوسک در آشپزخانه، فاسد‌شدن مواد غذایی مورد استفاده و عدم نظافت مناسب محیط، منجر به این شد که هفت تن از مدیران این بیمارستان به اداره کل بازرسی استان تهران فرا خوانده شدند، اما اگر سازمان بازرسی وارد عمل نشده و از آشپزخانه این بیمارستان بازدید نکرده‌بود، ممکن بود این وضعیت برای مدت‌های مدید ادامه یابد!
آن هم در یک بیمارستان دانشگاهی که بیش از هر واحد دیگری باید تحت نظارت دانشگاه مربوطه و وزارت بهداشت باشد. یادمان نرود بیمارستان‌های دانشگاهی، واحد‌هایی هستند که حضور و مراجعه بیماران برایشان بسیار ارزشمند است، چراکه در ازای خدمات درمانی ارائه شده به بیمار در عمل دانشجویان رشته پزشکی آموزش عملی می‌بینند و اگر بیماران به این بیمارستان‌ها مراجعه نکنند، بخش مهمی از بار آموزش عملی و انسانی روی زمین می‌ماند. بگذریم از اینکه خدمات بهداشتی درمانی در این مراکز رایگان هم نیست و مطابق تعرفه از بیمارانی که خود را در معرض آموزش دانشجویان پزشکی قرار داده‌اند، پول دریافت می‌شود.
اینکه آشپزخانه چند بیمارستان دیگر وضعیت مشابهی با بیمارستان یاد شده دارد، معلوم نیست! شاید انتشار این فیلم تلنگری به دیگر بیمارستان‌هایی دارد که وضعیت بهداشتی مشابهی با آنچه دیده شده دارند. سؤال اصلی، اما این است که چرا نباید خود دانشگاه‌های علوم پزشکی و وزارت بهداشت نظارت شایسته‌ای بر بیمارستان‌های تابعه خود داشته باشند تا دیگر با چنین صحنه‌هایی مواجه نشویم؟
و از همه مهم‌تر کرامت انسانی بیماران فقیری که ناگزیر از مراجعه و درمان در بیمارستان‌های دولتی و دانشگاهی هستند، کی و چگونه قرار است حفظ شود؟
